Description

تست بروسلوز

کیت آنتی ژن ۲ME انستیتو پاستور

Brucellosis Test

آزمایش ۲ME

کاربرد: تشخیص افتراقی بروسلوز نوع مزمن بیماری.

تستا عرضه کننده مواد مصرفی بهداشتی و آزمایشگاهی و تست بروسلوز با کیت آنتی ژن ۲ME

برند: انستیتو پاستور ایران

قیمت : ۲۸۵۰۰۰ تومان

شرکت توسعه سلامت توان آفرین (تستا)، کیت آنتی ژن ۲ME را با کیفیت و قیمت مناسب عرضه می کند.

بروسلولز چیست؟

بروسلوز یک بیماری عفونی است که توسط باکتری ایجاد می شود. افراد زمانی که با حیوانات آلوده یا محصولات حیوانی آلوده به باکتری در تماس باشند، ممکن است به این بیماری مبتلا شوند. حیواناتی که بیشتر آلوده می شوند عبارتند از گوسفند، گاو، بز، خوک و سگ و غیره.

راههای انتقال بروسلولز

راه اصلی انتقال بروسلوز از طریق پنیر خام غیر پاستوریزه است. یک اپیدمی سالانه معمولاً در بهار اتفاق می‌افتد که فصل تولید پنیر خام از شیر گوسفند یا بز است.
تنفس در باکتری هایی که باعث بروسلوز می شوند نیز ممکن است منجر به عفونت شود. این خطر به طور کلی برای افرادی که در آزمایشگاه هایی که با باکتری کار می کنند بیشتر است. علاوه بر این، کارمندان کشتارگاه و بسته بندی گوشت نیز در معرض این باکتری قرار گرفته و در نهایت آلوده می شوند.
باکتری ها همچنین می توانند از طریق تماس با حیوانات آلوده وارد زخم ها در پوست / غشاهای مخاطی شوند.
این مسئله برای کارگرانی که تماس نزدیک با حیوانات یا مواد دفعی حیوانات (حیوانات تازه متولد شده، جنین ها و دفعاتی که ممکن است از بدو تولد ایجاد شود) ایجاد می کند. چنین کارگرانی ممکن است شامل موارد زیر باشند:
کارگران کشتارگاه
کارکنان کارخانه بسته بندی گوشت
دامپزشکان
افرادی که حیوانات را شکار می کنند نیز ممکن است در معرض خطر باشند. هنگامی که آنها در تماس با حیوانات آلوده هستند، قرار گرفتن در معرض باکتری ممکن است از طریق:
زخم های پوستی
خوردن تصادفی گوشت نیم پز
استنشاق باکتری در حین پوشاندن پانسمان بازی خود. حیواناتی که معمولاً آلوده می شوند عبارتند از گاومیش کوهان دار امریکایی، گوزن، کاریبو، گوزن و گراز وحشی (خوک وحشی).
شیوع بروسلوز از فرد به فرد بسیار نادر است. مادران مبتلا که در دوران شیردهی هستند ممکن است عفونت را به نوزاد خود منتقل کنند. انتقال جنسی به ندرت گزارش شده است. در حالی که غیر معمول است، انتقال ممکن است از طریق پیوند بافت یا انتقال خون نیز رخ دهد.

روش تشخیص بروسلولز

تشخیص بالینی بروسلوز همیشه باید توسط آزمایشات آزمایشگاهی تایید شود. تشخیص قطعی با جداسازی گونه های بروسلا از بیمار است. با این حال، این چند اشکال دارد. رشد آهسته بروسلا در کشت اولیه ممکن است تشخیص را به تاخیر بیندازد.

علاوه بر این، کشت بروسلا معمولاً به زمان کمون بین ۳-۶ هفته نیاز دارد. همچنین، بسته به مرحله بیماری، گونه و تکنیک کشت، حساسیت اغلب کم است و از ۴۰ تا ۹۰ درصد متغیر است. این امر وضعیت را برای پزشکانی که نیاز به نتایج سریع برای شروع درمان دارند غیرعملی می کند.

بر این اساس، آزمایش‌های سرولوژیکی مانند آزمایش غربالگری رز بنگال و آزمایش آگلوتیناسیون لوله استاندارد معمولاً درخواست می‌شوند. با این حال، این آزمایش‌ها نمی‌توانند بین تماس‌های قبلی یا عفونت‌های فعال اخیر تمایز قائل شوند، زیرا برای آزمایش وجود آنتی‌بادی‌های IgM و IgG کل طراحی شده‌اند.

علاوه بر این، گونه‌های بروسلا میکروارگانیسم‌های درون سلولی هستند که می‌توانند با بهبودی و تشدید به مرحله‌ی خفته بروند و منجر به الگوی مزمن عفونت شوند. آزمایش‌های سرولوژیکی نیز قادر به تمایز بین فعال‌سازی مکرر (یعنی حاد در موارد مزمن) و اسمگما مواجهه‌های قبلی نیستند.

این مشکل با سطوح بالای پایدار تیتر آنتی بادی، به ویژه از نوع IgM آشکارتر خواهد بود. مورد دوم در برخی جوامع به دلیل شیوع بالای تیتر آنتی بادی از مواجهه های قبلی مشخص تر است.

تست تاییدی بروسلوز چیست؟

پزشکان معمولاً تشخیص بروسلوز را با آزمایش خون یا مغز استخوان برای باکتری بروسلا یا با آزمایش خون برای آنتی بادی‌های باکتری تأیید می‌کنند. برای کمک به تشخیص عوارض بروسلوز، پزشک ممکن است آزمایش‌های اضافی از جمله: عکس‌برداری با اشعه ایکس را تجویز کند. اشعه ایکس می تواند تغییرات را در استخوان ها و مفاصل شما آشکار کند.

تست استاندارد طلایی بروسلوز چیست؟

کشت مغز استخوان به عنوان استاندارد طلایی برای تشخیص بروسلوز در نظر گرفته می شود، زیرا غلظت نسبتاً بالای بروسلا در سیستم رتیکولواندوتلیال امکان تشخیص ارگانیسم را فراهم می کند.

تست بروسلا الیزا چیست؟

تست آگلوتیناسیون سرم (SAT) پرکاربردترین آزمایش برای تشخیص بروسلوز است. سنجش ایمونوسوربنت مرتبط با آنزیم (ELISA) همچنین می‌تواند کلاس‌های آنتی‌بادی خاصی را علیه بروسلا تعیین کند.

۲- مرکاپتواتانول (کیت آنتی ژن ۲ME) چگونه کار می کند؟

۲- مرکاپتواتانول در برخی از روش های جداسازی RNA برای حذف ریبونوکلئاز آزاد شده در طول لیز سلولی استفاده می شود. پیوندهای دی سولفیدی متعدد ریبونوکلئازها را آنزیم‌های بسیار پایداری می‌سازد، بنابراین از ۲- مرکاپتواتانول برای کاهش این پیوندهای دی سولفیدی و دناتوره کردن غیرقابل برگشت پروتئین‌ها استفاده می‌شود.

۲-مرکاپتواتانول (همچنین β-مرکاپتواتانول، BME، ۲BME، ۲-ME یا β-met ) ترکیب شیمیایی با فرمول HOCH2CH2SH است. ME یا βME، همانطور که معمولا به اختصار خوانده می شود، برای کاهش پیوندهای دی سولفید استفاده می شود و می تواند به عنوان یک آنتی اکسیدان بیولوژیکی با از بین بردن رادیکال های هیدروکسیل (در میان دیگران) عمل کند.

این به طور گسترده استفاده می شود زیرا گروه هیدروکسیل حلالیت در آب می دهد و فراریت را کاهش می دهد. به دلیل کاهش فشار بخار، بوی آن، در عین حال که ناخوشایند است، نسبت به تیول های مرتبط کمتر مورد اعتراض است.

۲- مرکاپتواتانول (کیت آنتی ژن ۲ME) آنتی بادی های IgM را از بین می برد و امکان تشخیص آنتی بادی های IgG در نمونه های سرم را فراهم می کند. بر این اساس، در تمایز بین فعال سازی مکرر و افزایش آنتی بادی های IgM نسبت به مواجهه قبلی با ارزش خواهد بود.

آزمایش آگلوتیناسیون بروسلا با ۲ مرکاپتواتانول(۲ME) مشابه آزمایش آگلوتیناسیون لوله استاندارد آگلوتیناسیون بروسلا (تست (STT انجام می شود، به جز برای افزودن ۲ME تا غلظت نهایی ۰.۰۵ مولار در هر لوله آگلوتیناسیون.

۲ME پیوندهای دی سولفید را مختل می کند، آنتی بادی های ایمونوگلوبولین M را غیرفعال می کند و فقط به آگلوتیناسیون بروسلا توسط آنتی بادی های آگلوتینه کننده ایمونوگلوبولین G که به ۲ME مقاوم هستند اجازه می دهد.

دانشمندان مشاهده کرده اند که آزمایش ۲ME نشانگر بهتری برای عفونت اخیر نسبت به STT است، و پیشنهاد کرده اند که آزمایش ۲ME مثبت شواهدی از عفونت فعال و نیاز به درمان آنتی بیوتیکی است.

نتایج نشان می دهد که آزمایش ۲ME در ارزیابی اثربخشی درمان و به عنوان وسیله ای برای رد تشخیص بروسلوز مزمن بر STT برتری دارد.

علائم و نشانه ها

بروسلوز می‌تواند باعث طیف وسیعی از علائم و نشانه‌ها شود که برخی از آنها ممکن است برای مدت طولانی ظاهر شوند.

علائم اولیه:

برخی علائم اولیه می تواند شامل موارد زیر باشد:

تب و عرق
بیحالی و خستگی
بی اشتهایی
سر درد
درد در عضلات مفاصل یا کمر

علائم طولانی مدت(مزمن):

برخی از علائم و نشانه ها ممکن است برای مدت زمان طولانی تری باقی بمانند. برخی دیگر ممکن است هرگز ناپدید نشوند یا دوباره تکرار شوند.

این موارد می تواند شامل موارد زیر باشد:

تب های مکرر
آرتروز
تورم ناحیه بیضه و کیسه بیضه
تورم قلب (اندوکاردیت)
علائم عصبی (در ۵٪ از همه موارد)
خستگی مزمن
افسردگی
تورم کبد و/یا طحال

درمان

قبل از شروع درمان، تشخیص عفونت بروسلوز باید توسط پزشک انجام شود.

آزمایش‌هایی برای جستجوی باکتری در نمونه‌های خون، مغز استخوان یا سایر مایعات بدن انجام می‌شود. علاوه بر این، آزمایش خون می تواند برای تشخیص آنتی بادی علیه باکتری انجام شود.

پس از تشخیص، پزشک می تواند آنتی بیوتیک تجویز کند.

بسته به زمان درمان و شدت بیماری، بهبودی ممکن است چند هفته تا چند ماه طول بکشد. مرگ و میر ناشی از بروسلوز نادر است و در بیش از ۲ درصد موارد رخ نمی دهد.

به طور کلی، آنتی بیوتیک های داکسی سایکلین و ریفامپین به صورت ترکیبی برای حداقل ۶-۸ هفته توصیه می شود. در صورت وجود این موارد به پزشک خود اطلاع دهید:

بارداری

حساسیت به داکسی سایکلین یا ریفامپین

از کاهش یا عدم وجود پاسخ ایمنی رنج می برند (سرکوب سیستم ایمنی)

تعریف مورد بروسلوز

تعریف مورد نظارت بر بروسلوز که در سایت سیستم ملی نظارت بر بیماری های قابل اطلاع (NNDSS) موجود است، مجموعه ای از معیارهای یکسانی را ارائه می دهد که برای تعریف بیماری برای نظارت بر سلامت عمومی استفاده می شود. این تعریف، مقامات بهداشت عمومی را قادر می‌سازد تا موارد را به طور مداوم در سراسر حوزه‌های قضایی طبقه‌بندی و شمارش کنند.

راههای جلوگیری از بروسلولز

بهترین راه برای جلوگیری از عفونت بروسلوز این است که موارد زیر را مصرف نکنید:

گوشت نیم پز

محصولات لبنی غیر پاستوریزه از جمله: شیر، پنیر، بستنی که به پاستریزه بودن آن مطمئن نیستید

پاستوریزاسیون زمانی است که شیر خام برای مدت کوتاهی در دمای بالا گرم می شود. این فرآیند گرم کردن، باکتری‌های مضری را که ممکن است شیر را برای مصرف ناامن کنند، از بین می‌برد. اگر از پاستوریزه بودن لبنیات مطمئن نیستید، آن را نخورید.

افرادی که با بافت های حیوانی کار می کنند (مانند شکارچیان و دامداران) باید با استفاده از موارد زیر از خود محافظت کنند:

دستکش لاستیکی
عینک ایمنی
لباس کار یا پیش بند

این کمک می کند تا اطمینان حاصل شود که باکتری های حیوانات بالقوه آلوده به چشم ها یا داخل بریدگی یا ساییدگی روی پوست وارد نمی شوند.

تعریف اصلی آنتی ژن ۲ME

از این آنتی ژن برای شناسایی آنتی بادی ضد بروسلا در آزمایش رایت ۲ME استفاده می گردد. این تست را به جهت تشخیص برسلولز حاد و مزمن از همدیگر پس از انجام دادن آزمایش رایت در شرایطی که در مرحله اولیه در بیمار کشت خون منفی شده و تیتر آگلوتینین هم در سرم خون بیمار کم بوده انجام می دهند.

در این شرایط علائم بالینی بیمار با علائم تب مالت بسیار نزدیک بوده و مطابقت دارد. بطور کلی انجام این آزمایش جهت تعیین مزمن بودن بیماری بروسلولز است.

در این روش ۲ME موجود در تامپون مربوط باعث از بین رفتن IgM (19s) می گردد در صورتی که IgG به طور فعال باقی می ماند.

محتویات کیت آنتی ژن ۲ME:

۶ ویال در هر بسته

یک ویال آنتی ژن ۲me

یک ویال بافر ۲me

پایداری محصول:

به علت کم بودن تاریخ مصرف کیت آنتی ژن ۲ME، بهتر است در کوتاهترین زمان مصرف گردد.

روش انجام آزمایش با کیت آنتی ژن ۲ME:

معرف ها و کنترل های موجود را به دمای محیط برسانید.
در زمان مصرف آنی ژن آن را به خوبی تکان داده تا بصورت یکدست در بیاید.
مطابق جدول زیر ، از ۸ لوله تمیز سرولوژی برای انجام آزمایش استفاده نموده و درون جا لوله ا ی مخصوص قرار دهید. سپس درون لوله اول ۱ml بافر ۲ME بریزید. در مرحله بعد ۱۰۰ میکرولیتر از آن را برداشته و به جای آن، ۱۰۰ میکرولیتر از سرم را بریزید .
به مدت یک ساعت در دمای اتاق قرار دهید تا انکوبه گردد.
به بقیه لوله های انتخابی مقدار ۵/0ml بافر ۲ME اضافه نمایید.
سپس حجم ۵/0ml از لوله اول برداشته و به لوله دوم اضافه کنید. در ادامه پس از مخلوط کردن محتویات لوله دوم به میزان ۵/0ml از آن را به لوله سوم بیافزایید و برای مابقی لوله ها نیز همین مراحل را تکرار کنیدو ۵/۰ ml پایانی را دور بریزید.
سپس به همه لوله ها مقدار ۵/0ml آنتی ژن ۲ME را اضافه کنید.
بر این اساس نسبت تیتر ها به ترتیب ۱:۲۰-۱:۴۰ و … می باشند.
برای ساخت محلول شاهد منفی ۵/0ml آنتی ژن رقیق شده یا آماده مصرف را با ۵/0ml بافر ۲ME در یک لوله دیگر مخلوط نمایید.
برای ساخت محلول شاهد منفی ۵/0ml نمونه سرم مثبت رقیق شده را ا ۵/0ml بافر ۲ME در یک لوله دیگر مخلوط نمایید.
لوله ها را به مدت ۲۴ ساعت در انکوباتور در دمای ۳۷ درجه سانتی گراد قرار داده و بعد از آن زیر نور از نظر آگلوتینه بررسی کنید.

۸	۷	۶	۵	۴	۳	۲	۱	لوله
ml 5/0	ml 5/0	ml 5/0	ml 5/0	ml 5/0	ml 5/0	ml 5/0	ml 9/0	تامپون ۲ME
–	–	–	–	–	–	–	ml 1/0	سرم بیمار
								یک ساعت در دمای اتاق
ml 5/0	ml 5/0	ml 5/0	ml 5/0	ml 5/0	ml 5/0	ml 5/0	ml 5/0
ml 5/0	ml 5/0	ml 5/0	ml 5/0	ml 5/0	ml 5/0	ml 5/0	ml 5/0	آنتی ژن ۲ME
۱/۲۵۶۰	۱/۱۲۸۰	۱/۳۲۰	۱/۶۴۰	۱/۱۶۰	۱/۸۰	۱/۴۰	۱/۲۰	رقت ها

تفسیر نتایج :

آزمایش ۲ME برای مشخص کردن نوع ایمونوگلوبین های موجود در سرمی که سبب آگلوتیناسیون می شود انجام می گیرد .

این آزمایش پس از مثبت شدن آزمایش رایت انجام می شود تا کلاس آنتی بادی را تشخیص دهد.

مهمترین کاربرد این آزمایش تشخیص جدا بروسلولز حاد و مزمن از همدیگر پس از انجام دادن آزمایش رایت در شرایطی که در مرحله اولیه در بیمار کشت خون منفی شده و تیتر آگلوتینین هم در سرم خون بیمار کم بوده انجام میدهند و این در حالی است که علائم بالینی بیمار با علائم تب مالت بسیار نزدیک بوده و مطابقت دارد. بطور کلی انجام این آزمایش جهت تعیین مزمن بودن بیماری بروسلولز است.

همچنین با انجام این آزمایش می توان تاثیر و نوع آنتی بیوتیک مناسب را در درمان بیمار مورد بررسی قرار داد. مرکاپتواتانول ماده شیمیایی احیا کننده ایست که در غلظت مشخص شده ای پیوند دی سولفیدی در IgM را شکسته و خاصیت آگلوتیناسیون IgM را از بین می برد.

اگر سرم بیمار بعد از مخلوط شدن با ۲ME آگلوتیناسیون ندهد، به این معنی است که آگلوتیناسیون موجود IgM بوده است اما اگر میزان آگلوتینین۱gG باشد ، تیتر بدست آمده همان تیتر ۱gG می باشد.

توجه:

از آنجا که تاریخ مصرف تامپون ۲ME که همراه با آنتی ژن مربوطه عرضه می گردد، کوتاه است، بنابراین پیشنهاد می گردد این تامپون هر چه سریعتر مورد استفاده قرار گیرد.

جهت سفارش آنلاین کیت آنتی ژن ۲ME (تست بروسلوز) در فروشگاه تستا (تستا شاپ) ثبت سفارش نمایید.

منابع

Centers for Disease Control and Prevention , National Center for Emerging and Zoonotic Infectious Diseases (NCEZID) , Division of High-Consequence Pathogens and Pathology (DHCPP)

AL-DERZI, N. A. (2007). THE VALUE OF 2-MERCAPTOETHANOL TEST IN DIAGNOSING RECURRENT ACTIVE BRUCELLOSIS. DMJ, 23.

Peck ME, Jenpanich C, Amonsin A, Bunpapong N, Chanachai K, Somrongthong R, et al. (January 2019). "Knowledge, Attitudes and Practices Associated with Brucellosis among Small-Scale Goat Farmers in Thailand". Journal of Agromedicine. ۲۴ (۱): ۵۶–۶۳. doi:10.1080/1059924X.2018.1538916. PMID ۳۰۳۵۰۷۵۴. S2CID ۵۳۰۳۴۱۶۳.

Nomenclature of Organic Chemistry : IUPAC Recommendations and Preferred Names 2013 (Blue Book). Cambridge: The Royal Society of Chemistry. 2014. p. ۶۹۷. doi:10.1039/9781849733069-FP001. ISBN ۹۷۸-۰-۸۵۴۰۴-۱۸۲-۴. The prefixes ‘mercapto’ (–SH), and ‘hydroseleno’ or selenyl (–SeH), etc. are no longer recommended.