تیغ میکروتوم فدر S35 | تیغ میکروتوم اینفینیتی

رایج ترین کاربردهای میکروتوم ها عبارتند از:

تکنیک بافت شناسی سنتی:

بافت ها ثابت، کم آب، پاک شده و در پارافین ذوب شده قرار می گیرند که وقتی سرد شود یک بلوک جامد را تشکیل می دهد. سپس بافت در میکروتوم با ضخامت های متفاوت از ۲ تا ۵۰ میکرومتر بریده می شود. از آنجا می توان بافت را روی یک لام میکروسکوپ نصب کرد، پس از حذف پارافین با رنگ آبی مناسب رنگ آمیزی کرد و با استفاده از میکروسکوپ نوری مورد بررسی قرار داد.

روش بخش منجمد:

بافت های غنی از آب با انجماد سخت می شوند و در حالت یخ زده با میکروتوم انجمادی یا میکروتوم-کریوستات برش داده می شوند. بخش ها رنگ آمیزی شده و با میکروسکوپ نوری بررسی می شوند. این تکنیک بسیار سریعتر از بافت شناسی سنتی است (۵ دقیقه در مقابل ۱۶ ساعت) و همراه با روش های پزشکی برای دستیابی به تشخیص سریع استفاده می شود.

کرایوسکشن‌ها را می‌توان در ایمونوهیستوشیمی نیز استفاده کرد، زیرا انجماد بافت سریع‌تر از استفاده از فیکساتور، تخریب بافت را متوقف می‌کند و ترکیب شیمیایی آن را تغییر یا پنهان نمی‌کند.

تکنیک میکروسکوپ الکترونی: 

پس از جاسازی بافت ها در رزین اپوکسی، یک میکروتوم مجهز به یک چاقوی الماس درجه یک شیشه ای یا نگینی برای برش بخش های بسیار نازک (معمولاً ۶۰ تا ۱۰۰ نانومتر) استفاده می شود. مقاطع با محلول آبی نمک فلز سنگین مناسب رنگ آمیزی شده و با میکروسکوپ الکترونی عبوری بررسی می شوند. این ابزار اغلب اولترامیکروتوم نامیده می شود. اولترامیکروتوم همچنین با چاقوی شیشه ای خود یا یک چاقوی الماسی درجه صنعتی برای برش بخش های بررسی قبل از برش نازک استفاده می شود.

مقاطع برش داده شده ای که مورد بررسی قرار می گیرند، معمولاً ۰.۵ تا ۱ میکرومتر ضخامت دارند و بر روی یک اسلاید شیشه ای نصب می شوند و قبل از برش نازک برای TEM، مناطق مورد نظر را زیر میکروسکوپ نوری قرار می دهند.

برش نازک برای TEM اغلب با یک چاقوی الماس مرغوب انجام می شود. تکمیل کننده تکنیک های سنتی TEM، اولترامیکروتوم ها به طور فزاینده ای در داخل یک محفظه SEM نصب می شوند، بنابراین می توان از سطح صفحه بلوک تصویربرداری کرد و سپس با میکروتوم برداشته شد تا سطح بعدی برای تصویربرداری آشکار شود. به این روش میکروسکوپ الکترونی روبشی بلاک صورت سریال(SBFSEM)  می گویند.

تکنیک میکروتومی گیاهی:

مواد سخت مانند چوب، استخوان و چرم به میکروتوم سورتمه نیاز دارند. این میکروتوم ها تیغه های سنگین تری دارند و نمی توانند به نازکی یک میکروتوم معمولی برش دهند.

تکنیک طیف سنجی (به ویژه طیف سنجی FTIR یا مادون قرمز):

برای اینکه پرتو مادون قرمز بتواند به نمونه تحت بررسی نفوذ کند، به بخش های پلیمری نازکی نیاز است. برش نمونه ها به ضخامت بین ۲۰ تا ۱۰۰ میکرومتر طبیعی است. برای تجزیه و تحلیل دقیق تر از مناطق بسیار کوچکتر در یک بخش نازک، می توان از میکروسکوپ FTIR برای بازرسی نمونه استفاده کرد.

Microtome لیزری:

یک پیشرفت اخیر میکروتوم لیزری است که به جای چاقوی مکانیکی، نمونه مورد نظر را با لیزر فمتوثانیه برش می دهد. این روش بدون تماس است و نیازی به تکنیک های آماده سازی نمونه ندارد. میکروتوم لیزری این توانایی را دارد که تقریباً هر بافت را در حالت اصلی خود برش دهد. بسته به ماده ای که پردازش می شود، ضخامت برش های ۱۰ تا ۱۰۰ میکرومتر امکان پذیر است.

میکروتوم سورتمه:

میکروتوم سورتمه وسیله‌ای است که در آن نمونه در یک نگهدارنده ثابت (شاتل) قرار می‌گیرد، که سپس به سمت عقب و در عرض یک چاقو به جلو حرکت می‌کند. میکروتوم های سورتمه مدرن سورتمه را روی یک یاتاقان خطی قرار می دهند، طرحی که به میکروتوم اجازه می دهد به راحتی بسیاری از بخش های درشت را برش دهد. با تنظیم زوایای بین نمونه و چاقوی میکروتوم، فشار وارد شده به نمونه در طول برش را می توان کاهش داد.

کاربردهای معمولی برای این طراحی میکروتوم، تهیه نمونه های بزرگ، مانند نمونه های تعبیه شده در پارافین برای آماده سازی بیولوژیکی است. ضخامت برش معمولی قابل دستیابی بر روی میکروتوم سورتمه بین ۱ تا ۶۰ میکرومتر است.