Description
معرفی کیت فیبرینوژن مهسایاران
Fibrinogen kit
فروش کیت تشخیص سریع فیبرینوژن
کاربرد: تعین کمی میزان فیبرینوژن در پلاسما براساس روش انعقادی (Clauss).
تستا عرضه کننده کیت های آزمایشگاهی و کیت های تشخیص سریع
برند: مهسایاران
محتویات: معرف های شماره ۱ و ۲
قیمت : ۹۸۰۰۰۰ تومان
شرکت توسعه سلامت توان آفرین (تستا)، کیت فیبرینوژن مهسایاران را معرفی و عرضه می نماید.
برای خرید آزمایش Fibrinogen در تستا شاپ ثبت سفارش نمایید.
فهرست مطالب
فیبرینوژن چیست؟
فیبرینوژن پروتئینی است در لخته شدن خون تاثیر دارد. آزمایش Fibrinogen و اندازه گیری آن را زمانی تجویز می کنند که بیمار خونریزی بیش از حد و غیر معمول داشته باشد. اگر نتیجه کیت فیبرینوژن مهسایاران، پایین بودن سطح فیبرینوژن را نشان دهد، به معنی آن است که پزشک باید درمان های وریدی (IV) را در نظر داشته باشد.
پروتئین فیبرینوژن شامل مجموعه گلیکوپروتئین است و توسط کبد تولید می شود و در گردش خون انسان و سایر مهره داران شرکت می کند. زمانی که آسیب و یا جراحتی ایجاد شود در طول بافت و عروق محل آسیب به صورت آنزیمی توسط ترومبین به فیبرین و سپس به لخته خون مبتنی بر فیبرین تبدیل می شود. مهم ترین نقش لخته فیبرین جلوگیری از خونریزی است.
اساس اندازه گیری
بیشتر روش های اندازه گیری فیبرینوژن براساس تبدیل فیبرینوژن به فیبرین در حضور مقادیر زیاد ترومبین استوار هستند. اندازه گیری وزن لخته بر اساس روش های مختلف وزن سنجی یا) gravimetric اندازه گیری وزن لخته متشکل شده) به دلیل وجود مهار کننده ها که باعث تشکیل نشدن و یا تشکیل ناقص لخته می شوند، می تواند خطای زیادی داشته باشد .
پلاسمین نیز می تواند باعث لیز لخته قبل از کامل شدن اندازه گیری شود. روشهای کدورت سنجی براساس رسوب دهی فیبرینوژن با مواد رسوب دهنده نیز به دلیل نداشتن ویژگی و تداخل بسیار زیاد با سایر مواد به کلی منسوخ و از رده خارج اند . برای مثال در روش اندازه گیری فیبرینوژن با استفاده از رسوب دهی توسط سولفات آمونیم فقط ۸۰ تا ۸۵ درصد فیبرینوژن موجود در پلاسما رسوب می کند (در شرایط اپتیمال). همچنین در بررسی الکتروفورتیک رسوب ایجاد شده مشخص شده است که حدود ۱۵ درصد آن را سایر بتاگلوبولینها و گاماگلوبولینها تشکیل می دهند.
روش Clauss در کیت فیبرینوژن مهسایاران میزان تبدیل فیبرینوژن به فیبرین را در حضور مقادیر زیاد ترومبین اندازه گیری می کند و روشی سریع، حساس و دقیق است و طبق گزارشCDC (Center for Disease Control) وCAP (College of American Pathologists) ، در بررسی روش های رایج اندازه گیری فیبرینوژن، به عنوان روش انتخابی اندازه گیری فیبرینوژن معرفی شده است.
هنگامی که پلاسمای رقیق شده و در حضور مقادیر زیاد ترومبین لخته شود، غلظت کم فیبرینوژن رابطه متناسب و معکوسی با زمان انعقاد پیدا می کند.
استفاده از کیت فیبرینوژن مهسایاران هنگامی که به آزمایش Fibrinogen نیاز باشد توصیه کارشناسان تستا است.
معرف ها
- معرف شماره ۱ کیت فیبرینوژن مهسایاران
- PH = بافر رقیق کننده با
- به همراه مواد Preservative و Anti FDP ، Anti-heparin ،Anti-fibrinolytic
- معرف شماره ۲ کیت فیبرینوژن مهسایاران
- ترومبین با غلظت حدود ۱۰۰NIHU/ml
- به همراه بافر، Stabilizers، Visualizer، Preservative
آماده کردن معرف ها و میزان پایداری
معرف شماره ۱ (بافر رقیق کننده) تا زمان انقضای قید شده بر روی بر چسب آن در دمای ۸-۲ سانتی گراد پایدار و آماده به کار می باشد.
معرف شماره ۲ به صورت لیوفیلیزه می باشد و به همین صورت نیز تا زمان انقضای قید شده بر روی بر چسب آن در دمای ۸-۲ سانتی گراد پایدار است و لازم است قبل از انجام آزمایش با اضافه کردن دقیقا ۱ میلی لیتر آب مقطر و یا دیونیزه از حالت لیوفیلیزه خارج شود . در این خصوص لازم است به چند نکته توجه شود:
- هنگام باز کردن درپوش لاستیکی ویال، دقت کنید هیچ قسمتی ازمحتویات آن (lyophilizate) خارج نشود.
- از تکان دادن شدید ویال برای حل کردن محتویات آن جدا خودداری کنید.
- قبل از انجام آزمایش مطمئن شوید محتویات ویال کاملاً حل شده است.
- با توجه به اینکه معرف شماره ۲ پس از اضافه کردن آب مقطر تا مدت معینی پایدار است، بنابراین لازم است تاریخ ( و زمان) ساخت آن بر روی برچسب نوشته شود.
- توجه کنید که ترومبین خاصیت چسبندگی شدیدی به شیشه دارد و از این رو به هیچ وجه نباید معرف شماره ۲ را در ظروف شیشه ای به غیر از ویال اصلی آن نگهداری نمود . نگهداری این معرف در لوله های پلاستیکی بلامانع است.
میزان پایداری معرف شماره ۲ پس از اضافه کردن آب مقطر:
- تا ۲۴ ساعت در دمای ۲۵-۲۵ درجه سانتی گراد
- تا ۷۲ ساعت در دمای ۸-۲ درجه سانتی گراد
- تا ۳۰ روز در دمای ۲۰- درجه سانتی گراد
- اگر معرف را در دمای ۸-۲ درجه سانتی گراد نگهداری می کنید قبل از مصرف، ویال را به آرامی تکان دهید تا قطرات آب تشکیل شده برجدار ویال وارد معرف شوند.
- از آنجائیکه برای انجام هر تست نیاز به ۱/۰ میلی لیتر از معرف شماره ۲ می باشد، بهتر است برحسب اینکه در هر سری حدوداً چند تست انجام می شود، مقادیر مورد نیاز از معرف را در لوله های کوچک پلاستیکی ریخته و در دمای ۲۰- درجه سانتی گراد فریز کنید و قبل از انجام آزمایش آن ها را ذوب و مصرف نمایید. از ذوب و انجماد مکرر معرف خودداری کنید.
جمع آوری نمونه و پایداری
نمونه گیری شامل گرفتن ۱.۸ml خون بر روی ۰.۲ml تری سدیم سیترات ۰.۱۰۹ مولار (۳.۸%) می باشد. دقت کنید که نسبت ۱ به ۹ بین ضد انعقاد و خون بسیار مهم است. فورا پس از مخلوط کردن خون و ضد انعقاد نمونه را مدت ۱۰ دقیقه در ۲۵۰۰ دور بر دقیقه سانتریفوژ کنید و پلاسما را به یک لوله پلاستیکی منتقل نموده و تا زمان انجام آزمایش در دمای ۸-۲ درجه سانتی گراد نگهداری کنید. اندازه گیری فیبری نوژن پلاسما باید حد اکثر تا ۶ ساعت پس از نمونه گیری انجام شود.
از آنجائیکه لیپمیک بودن پلاسما تشخیص لخته و یا رشته های نازک فیبرین را مشکل می سازد، بهتر است نمونه گیری در زمان ناشتا بودن بیمار انجام گیرد.
روش انجام آزمایش
نیم ساعت قبل از انجام آزمایش تمام معرف ها را از یخچال خارج کنید تا دمای آن ها به دمای آزمایشگاه (c°۲۵-۲۰) برسد.
- رقیق سازی نمونه: ml0.1 از پلاسما را برداشته و ml0.9 از معرف شماره ۱ به آن اضافه کرده و مخلوط نمایید. به این ترتیب یک رقت ۱:۱۰ از پلاسما بدست می آید. درب ویال معرف را پس از مصرف محکم ببندید.
- انکوباسیون: ml0.2 از پلاسمای رقیق شده را به یک لوله شیشه ای ۱۰۰*۱۳ منتقل کرده و برای مدت دو دقیقه در بن ماری c°۳۷ انکوبه کنید.
- تشکیل لخته: معرف شماره ۲ باید در تمام طول آزمایش در دمای آزمایشگاه (c°۲۵-۲۰) باشد و به هیچ وجه نباید در دمای c°۳۷ انکوبه شود. پس از گذشت دو دقیقه از انکوباسیون، مقدار ml0.1 از معرف شماره ۲ را به پلاسمای رقیق شده اضافه کرده و همزمان کرونومتر را بکار اندازید و با تکان دادن لوله به جستجوی لخته بپردازید. به محض دیدن اولین علائم تشکیل لخته و یا رشته های نازک فیبرین کرونومتر را متوقف کرده و زمان را یادداشت نمایید.
- خواندن مقدار فیبرینوژن از روی جدول همراه کیت فیبرینوژن مهسایاران: با استفاده از جدول زمانی که همراه هر کیت است مقدار فیبرینوژن را بر حسب زمان انعقاد بدست آمده، از روی ستون سوم جدول (مقدار واقعی فیبرینوژن) بخوانید.
۱ | پلاسمای رقیق شده بیمار | ml0.2 |
۲ | انکوباسیون در دمای c°۳۷ | ۲min |
۳ | اضافه کردن معرف شماره ۲ (و همزمان بکار انداختن کرونومتر) | ml0.1 |
یادداشت کردن زمان انعقاد و مراجعه به جدول جهت خواندن مقدار فیبرینوژن | ||
هنگام استفاده از کیت فیبرینوژن مهسایاران دقت نمایید:
- تشخیص رشته های نازک و سفید رنگ فیبرین در یک زمینه سیاه و با نور غیر مستقیم به راحتی امکان پذیر است.
- پس از رقیق کردن پلاسما با معرف شماره ۱، حد اکثر ظرف مدت ۲۰دقیقه آزمایش را انجام دهید.
- انکوباسیون پلاسمای رقیق شده در دمای c°۳۷ به هیچ وجه نباید بیش از ۴ دقیقه طول بکشد زیرا باعث بروز خطا در اندازه گیری مقدار فیبرینوژن می شود.
- گاهی میزان فیبرینوژن در نمونه پلاسما بسیار کم است.( hypofibrinogenemia) و زمان تشکیل رشته های فیبرین طولانی و یا تشخیص آن ها مشکل می شود. در این گونه موارد لازم است تا یک رقت ۱:۵ از پلاسما تهیه شود و مجدداً تست بر روی این رقت جدید انجام گیرد. در این موارد با توجه به کاهش رقت لازم است تا مقدار فیبرینوژن خوانده شده از روی جدول نیز تقسیم بر دو شده و گزارش شود (لازم به ذکر است که تنها در صورت استفاده از رقت ۱:۱۰ می توان اعداد جدول را مستقیماً و بدون هیچ تغییری مورد استفاده قرار داد).
- گاهی نیز میزان فیبرینوژن در نمونه پلاسما بسیار زیاد است.( hyperfibrinogenemia) و زمان لا زم برای تشکیل لخته یا رشته ها ی فیبرین بسیار کوتاه شده و تست دقت لازم را از دست می دهد. در اینگونه موارد نیز لازم است تا رقت های بالاتری از پلاسما تهیه شود (مثلاً رقت ۱:۲۰) و پس از بدست آوردن زمان تشکیل لخته و خواندن مقدار فیبرینوژن از روی جدول با توجه به تغییر رقت، میزان فیبرینوژن تصحیح شود (که مثلاً در مورد رقت ۱:۲۰ لازم است تا مقدار فیبرینوژن ضرب در دو شود). می توانید ازجدول زیر جهت بدست آوردن ضریب مناسب استفاده کنید.
رقت | ۱:۲ | ۱:۵ | ۱:۱۰ | ۱:۲۰ | ۱:۳۰ |
ضریب | ۰.۲ | ۰.۵ | ۱ | ۲ | ۳ |
۶. کلاً همیشه سعی کنید رقتی از پلاسما را انتخاب کنید که زمان انعقادی بین ۷ تا ۲۲ ثانیه داشته باشد چرا که در این فاصله تست حداکثر دقت را داشته و تشخیص لخته به آسانی میسر است. اگر به زمان انعقاد به دست آمده شک دارید، تست را مجدد تکرار کنید و در صورتی که دو جواب کمتر از ۱۰ % با هم اختلاف داشتند، از آن دو میانگین گرفته و عدد حاصل را به جدول زمانی جهت خواندن مقدار فیبرینوژن منتقل نمائید.
۷. کمترین رقت توصیه شده جهت انجام آزمایش رقت ۱:۲ می باشد. زیرا وجود احتمالی مقادیر زیاد مهار کننده ها در نمونه می تواند صحت تست را دچار اختلال کند.
نتایج آزمایش Fibrinogen
محدوده نرمال برای مقدار فیبرینوژن در پلاسمای انسان معمولا بین mg/dl 400-200 می باشد (براساس گزارش منابع خارجی) ولی با توجه به اختلاف تکنیکی بین آزمایشگاه های مختلف بهتر است هر آزمایشگاهی محدوده نرمال خود را به دست آورد.
تفسیر نتایج آزمایش Fibrinogen
در مواردی که سطح فیبرینوژن در پلاسما از حداقل محدوده نرمال پایین تر رفته باشد می توان یکی از حالت های زیر را (بر حسب علائم کلینیکی و نتایج سایر آزمایشها) در نظر گرفت:
فیبرینولیز، آمبولی حاد ریه، بیماریها و عفونتهای کبدی، کوآگولوپاتی مصرفی حاد، اختلالات مادرزادی فیبرینوژن همچون آفیبرینوژنمیا ، هیپو فیبرینوژنمیا و دیس فیبرینوژنمیا، مار گزیدگی، سقط جنین، DIC، واکنش های انتقال خون، آنمی همولیتیک، سوختگی های شدید، اکلامپسی، ماکروگلوبولینمیا، تروما، مسمومیت با فن وباربیتال، مولتیپل میلوما ، سپتی سمی، TTP، کرایوگلوبولینمیا، کارسینوم پروستات، ریه و سایر حالاتی که در آن ها مقدار فیبرینوژن خون کاهش می یابد.
افزایش فیبرینوژن نیز در این حالات دیده می شود:
بارداری، دیابت ملیتوس، حالاتی که نکروز بافتی وسیع رخ داده باشد همچون بدخیمی ها و درمان وسیع با مواد کموتراپیک، التهابات شدید (نظیر آرتریت روماتویید)، بیماریهای کلیوی که معمولا باعث افزایش سطح فیبرینوژن و کاهش سایر فاکتورهای انعقاد می گردند، ترومبوفلبیت، آرتریواسکلروزیس ، هپاتیت ، عفونتهای حاد ، قاعدگی و سایر حالاتی که در آنها مقدار فیبرینوژن خون افزایش می یابد.
جهت آزمایش Fibrinogen، استفاده از کیت فیبرینوژن مهسایاران توصیه می گردد.
تستا عرضه کننده انواع کیت های آزمایشگاهی و لوازم مصرفی آزمایشگاهی و کیت فیبرینوژن مهسایاران
۱- Clauss A: Acta Haematol, 1957; 17: 237- 246
۲- Koepke GA: AM J Clin Pathol, 1975 JUN ; 63: 984- 989.
۳- Grannis GF : Clin Chem , 1970; 19 6 ) : 486-494.
۴- Filip DJ; AM J Clin Pathol, 1974 JUL; 62: 32- 39.
۵- Exner T:AM J Clin Pathol, 1979; 71: 521-527.
۶- Hematologic Disordrs. In : Healy Jacobson EJ. Common Medical Diagnosis, from W. B. Saunders Company, Philadelphia, USA; 1990: 106-107.
۷- Brozovic M: Acquierd Disorders of Blood Coagulation. In: Bloom AL, Thomas DP. Haematostasis and Thrombosis, from Churchill Livingston, London, England; 1981: 411- 426.
۸- Haematologic Disorders. In: Wallach J. Interpretation of Diagnostic Tests, from Little, Brown and Company, Toronto, Canada; 1992: 362- 368.
۹- Bithel TC: Acquiered Coagulation Disorders. In: Lee GR, ET AL. Wintrobe’s Clinical Hematology, from LEA & Febiger, Philadelphia, USA; 1993: 1473- 1502.
۱۰- Chernecky CC, Berger BJ. Laboratory Tests and Diagnostic Procedures,
الایزا
کیت های بیوشیمی
کیت های مولکولی و سایر
کیت های دامپزشکی
کیت های زیبایی
تجهیزات آزمایشگاهی
کیت های تشخیص سریع
مصرفی
Reviews
There are no reviews yet.