لوله وکیوم خون گیری PT-PTT

معرفی لوله وکیوم خون گیری PT-PTT

 PT-PTT blood tube

• PT (Prothrombin Time)
• PTT (Partial Thromboplastin Time)

لوله های خون PT (زمان پروترومبین) و PTT (زمان ترومبوپلاستین جزئی) لوله های تخصصی هستند که برای آزمایش انعقاد برای ارزیابی عملکرد لخته شدن خون استفاده می شوند. این آزمایشات برای ارزیابی مسیر انعقادی و نظارت بر بیماران تحت درمان ضد انعقاد، ارزیابی اختلالات خونریزی و تشخیص اختلالات لخته شدن ضروری است.

کاربرد لوله های وکیوم خون گیری PT/PTT در آزمایشگاه:

هنگامی که یک بافت بدن آسیب می‌بیند و شروع به خونریزی می‌کند، دنباله‌ای از فعالیت‌های فاکتور انعقادی – آبشار انعقادی – را آغاز می‌کند که منجر به تشکیل لخته خون می‌شود. این آبشار از سه مسیر بیرونی، درونی و مشترک تشکیل شده است.

دو تست آزمایشگاهی معمولا برای ارزیابی اختلالات انعقادی استفاده می شود: زمان پروترومبین (PT) که یکپارچگی سیستم بیرونی و همچنین عوامل مشترک در هر دو سیستم را اندازه گیری می کند و زمان ترومبوپلاستین جزئی (PTT)، که یکپارچگی سیستم داخلی و اجزای مشترک را شامل می گردد.

تفاوت لوله های PT و PTT

لوله های پی تی PT Blood Tube: این لوله برای جمع آوری نمونه خون برای آزمایش زمان پروترومبین استفاده می شود. زمان پروترومبین مدت زمان لخته شدن خون را پس از افزودن فاکتورهای لخته کننده و فعال کننده های خاص اندازه گیری می کند. این در درجه اول مسیرهای بیرونی و رایج آبشار انعقادی را ارزیابی می کند. PT معمولا برای نظارت بر بیماران تحت درمان ضد انعقاد خوراکی، مانند وارفارین (کومادین) استفاده می شود.

لوله های پی تی تی PTT Blood Tube: از این لوله برای جمع آوری نمونه خون برای آزمایش تایم ترومبوپلاستین جزئی استفاده می شود. زمان ترومبوپلاستین جزئی مسیرهای ذاتی و رایج آبشار انعقادی را با اندازه‌گیری زمان لخته شدن خون پس از افزودن برخی فعال‌کننده‌ها ارزیابی می‌کند. PTT به کمبودها یا ناهنجاری های فاکتورهای VIII، IX، XI و XII و همچنین سایر عوامل دخیل در مسیر ذاتی حساس است. اغلب برای تشخیص و نظارت بر بیماران مبتلا به هموفیلی، بیماری فون ویلبراند و سایر اختلالات انعقادی استفاده می شود.

مواد

لوله های تولید شده با استفاده از PET شفاف یا شیشه.
کلاه های تولید شده با پلی اتیلن به رنگ آبی

هر دو لوله خون PT و PTT معمولا حاوی یک ضد انعقاد برای جلوگیری از لخته شدن خون و نگهداری نمونه خون در حالت مایع برای آزمایش هستند. داروهای ضد انعقاد رایج عبارتند از سیترات سدیم یا EDTA (اتیلن دی آمین تتراستیک اسید).

شرح

آزمایش غربالگری برای ناهنجاری های فاکتورهای انعقادی که در مسیر بیرونی دخیل هستند. همچنین برای نظارت بر اثرات درمان با وارفارین و مطالعه بیماران مبتلا به اختلالات لخته شدن ارثی و اکتسابی استفاده می شود.

لوله خونگیری خلاء همراه با سوزن خونگیری برای جمع آوری خون در کلینیک و آزمایش در آزمایشگاه استفاده می شود.

دیواره های داخلی لوله ها با افزودنی های مختلفی پوشانده شده اند که برای تثبیت و حفظ نمونه قبل از آزمایش تحلیلی طراحی شده اند. این لوله ها برای آزمایش بیوشیمیایی سرم خون، ایمن سازی، سرم، پلاسما، گلوکز خون، خون کامل و غیره قابل استفاده هستند.

مراحل استفاده از لوله وکیوم خون گیری PT و PTT

فرآیند جمع آوری نمونه خون و آماده سازی آن برای آزمایش با لوله وکیوم خون گیری PT و PTT مشابه یکدیگر و شامل مراحل زیر است:

1. جمع آوری خون: نمونه خون معمولاً از یک سیاهرگ بازو گرفته می شود. در روش سنتی خون توسط سرنگ گرفته شده و به لوله مربوطه منتقل می گردد. در فرایند کنونی استفاده از لوله های وکیوم با استفاده از هولدر کار نمونه گیری را ساده تر، سریع تر و دقیق تر نموده است.
2. اختلاط: پس از جمع آوری خون، لوله چندین بار به آرامی معکوس می شود تا از مخلوط شدن کامل خون با ضد انعقاد اطمینان حاصل شود.
3. پردازش: لوله PT یا PTT پر شده برای تجزیه و تحلیل به آزمایشگاه فرستاده می شود. نمونه خون برای جداسازی پلاسما از سلول ها سانتریفیوژ می شود و پلاسما برای آزمایش PT و PTT استفاده می شود.
4. آزمایش: در آزمایشگاه، نمونه پلاسما با معرف ها و فعال کننده های خاص مخلوط می شود تا فرآیند انعقاد آغاز شود. زمان لخته شدن با استفاده از آنالایزرهای انعقادی خودکار یا تکنیک های دستی اندازه گیری می شود.
5. تفسیر: نتایج آزمایش PT و PTT با مقایسه آن ها با محدوده مرجع تعیین شده تفسیر می شود. نتایج غیر طبیعی PT یا PTT ممکن است نشان دهنده اختلالات لخته شدن، بیماری کبد، کمبود ویتامین K یا نیاز به تنظیم درمان ضد انعقاد باشد.

لوله وکیوم خون گیری ESR